Reverb Kisses

Als de Antwerpse Scheld’apen een bandje ‘artist in residence’ verklaren, dan zijn wij benieuwd. Bij Scheld’apen kan namelijk véél: spaced-out noise, ass-trumpet, maar ook akoestische impro-op-vogelkooien. Niets van dat alles op ‘Reverb Kisses’: You Raskal You grossiert namelijk in Songs. Nu luisteren wij – als we niet weer eens voor Gonzo (circus) achter één of andere obscure ambient-hype in Zuid-Oost Silezië aan moeten – ook wel eens naar songs en we kunnen bij deze officieel verklaren dat Reverb Kisses vol goeie songs staat. Goeie songs die waarschijnlijk de nationale radio niét gaan halen, wegens té bescheiden en stil (en daar worden radiomakers schijtezenuwachtig van, in 2011), maar die eigenlijk wél op de radio horen. Maar we zouden het over de songs hebben. Over opener ‘Easter Island Head’ kunnen we kort zijn: uitstekende, van een spaarzaam maar weloverwogen arrangement voorziene song. Nummer twee, ‘Reverb Kisses’ is met zijn licht-dubby toets en mooie strijkers een ideale soundtrack om héél traag langs een mooie kustlijn te cruisen. Vervolgens: ‘Peace Of Mind’, een van een valse banjo-intro voorzien wiegeliedje: braaf maar mooi – zoals Bowerbirds’ ‘Hymns For A Dark Horse” ook hartverscheurend mooi, maar tegelijkertijd een klein beetje saai was. Nog een puntje van kritiek: de vermomde afrostomper ‘The Knife’ zou met een béétje meer peper in de reet een live-topper kunnen worden, maar blijft nu bij goede bedoelingen hangen. Daarmee zijn we door onze zure opmerkingen heen, want met ‘Cinema’ – met plots een andere zanger, maar over namen van zangers wordt niet gecommuniceerd, in de persbriefings blijkbaar niet gecommuniceerd – herpakken You Raskal You zich. Nog twee hoogtepunten volgen: de blazers in de outro van het van onheil zwangere slaapliedje ‘From The Tap Into The Drain’ en de mooie harmonieën op ‘The Purest Note’ (“Some people like to whistle while they’re working / I whistle when my work is done”). Conclusie? Bij Scheld’apen kan nu officieel alles. Ook goeie pop.