De harp. Het mag geen wonder heten dat een overschaduwd instrument als dit ons doet stilstaan bij de kleine geneugtes des levens. Althans in de handen van Mary Lattimore. Begin 2016 kwam deze Amerikaanse al aandraven met ‘At The Dam’ waar wij grote fan van waren en bijna een jaar later voegt ze daar de mini-ep ‘Returned To Earth’ aan toe. De eenvoudige, maar trefzekere titel van haar nieuwste worp in acht genomen, verdenken wij Lattimore ervan tussen al haar projecten door even de vaste grond onder haar voeten ingeruild te hebben voor ijlere regionen. In dat geval zijn we maar wat blij dat ze is teruggekeerd om haar ervaringen met ons te delen. ‘Returned To Earth’ is – helaas- maar twee nummers lang, maar langer heeft de harpiste niet nodig om haar betoverende verhaal te vertellen. Eerst is er ‘For Scott Kelly, Returned To Earth’. Aanvankelijk kan je nog zeggen dat dit nummer klinkt als een standaard wekkerdeuntje van je gsm, maar gaandeweg vlijen verschillende delicate lagen zich haast onhoorbaar op elkaar en dat mist zijn vervoerende uitwerking niet. Zeker niet wanneer je zoals ons dit nummer oplegt terwijl je over de autostrade raast. De rust die je dan plots overspoelt staat in zo’n schril contrast met de omgeving, dat ze werkelijk onaards lijkt. En het wordt nog beter, want op het tweede nummer ‘Borrego Springs’ wordt Lattimore bijgestaan door Jefre Cantu-Ledesma -evenzeer een meester van het ragfijne klankenspel. Als er iemand de zijden draden van Lattimores composities om zijn vinger kan winden zonder dat ze springen, is het deze man. Op harmonieuze wijze nemen beide artiesten ons mee naar een prairie-landschap op de maan om ons daar helemaal verweesd achter te laten. De weg naar huis vinden we wel, het is Lattimore tenslotte ook gelukt.