Trage, iets galmende drums, een melancholisch gitaargeluid, een diepe bas en een ijle synhesizer. Donkere zangstem van een man, ijle stem van een vrouw. Reservoirs klinkt ongegeneerd jaren tachtig, maar zeker niet onaangenaam. Dit is de vijfde solo-cd van ME (Minco Eggersman), die we kennen van platen als The Wagon Fair, Hamden en filmsoundtrack Ooit, en van zijn band At the close of every day. Voor deze opnamen heeft hij zich met een enorm assortiment aan instrumenten en collegas Ruben Bekx, Mariecke Borger en Jan Borger een ruime week teruggetrokken in het betonnen reservoir van een Zeeuwse watertoren. Die ruimte geeft de opnames een natuurlijke galm. Samen met de heldere opnametechniek zorgt dat voor een open geluid, waarin de sfeer en alle instrumenten volledig tot hun recht komen. En licht galmende instrumenten, weten we van de jaren tachtig, staan voor leegte, eenzaamheid, verstilling. Dat weerklinkt ook in de teksten, die gaan over hartepijn, herinneringen, verwarring, zacht verdriet. Reservoirs laat voldoende afwisseling horen: in tempo, in geluid opeens de klank van een sitar en met af en toe een instrumentaal intermezzo als gedachtenpauze. Desondanks en ook alle mooie nummers ten spijt dreigt tegen het einde van de plaat verslapping van de luisteraandacht. Iets teveel van het goede. De cd is mooi verpakt in een metalen doosje, samen met zilverkleurige kaartjes waarop teksten en fotos van de bandleden. Een limited edition bevat bovendien in elk blikje één honderste deel van een groter kunstwerk (een verweerde metalen ets). Er is ook nog een lp-verie, verpakt in een groot reservoir. Een verzorgde uitgave voor een verzorgde en aangename winterse plaat.