Platenfirma Ziriguibooom overdrijft toch wel een beetje door de Braziliaanse artiest Apollo Nove op zijn debuutplaat meteen te vergelijken met hét psychedelisch supericoon van dat land bij uitstek, Os Mutantes. Dat hoeft echter zeker niet te betekenen dat ‘Res Inexplicata Volans’ geen verdiensten heeft. Zelf verklaart Apollo Nove beïnvloed te zijn door Walter Carlos, Hawaïaanse exotica en Karlheinz Stockhausen. Hoewel hij er niet mee te koop loopt, horen we toch de impact die voormelde bronnen op Apollo Noves muzikale ontwikkeling hebben gehad. De eerste twee nummers van het album klinken nog vrij conventioneel; bij het derde nummer – ‘Inexplicata’ – is het echter goed raak. Lijzige orgeltjes, een spotgoedkope uitheemse ritmebox, klavecimbels en een algehele zwoele stemming maken van de track een echte knaller. Na ons verbaasd te hebben aan luie gitaren, vroege synthgeluiden en wonderlijke verwijzingen naar Gainsbourg of ‘Paint It Black’ van de Stones op de rest van de plaat, wordt ons iets duidelijk wat we niet hadden verwacht: Apollo Nove gooit een knuppel in het hoenderhok van de Braziliaanse elektronica. Na de talrijke klonen van Bebel Gilberto biedt het genre blijkbaar nog voldoende ruimte voor vernieuwing. De zon komt terug op in Brazilië.