Ik val maar gelijk met de deur in huis. Gewoon de nieuwste Transfolmer massaal downloaden via Esc.Rec. Als je speciaal voor de laatste van David Sylvian naar de platenboer in Verweggistan bent afgereisd, daar een stevige duit hebt neergelegd en bij thuiskomst hebt geconstateerd dat het allemaal wat blijft zweven in je eigen luisterruimte, dan is Transfolmer de goudeerlijke extra noot in tijden van crisis. Het werk van Tjeerd Folmer is een verademing in vergelijking met de king of ambient pop. Nu borrelt absoluut de vraag omhoog: Waarom de vergelijking met Sylvian? . Welnu, Transfolmer heeft net als Sylvian een new wave achtergrond, daaropvolgend schreef ook Folmer hoogstaande softpopsongs en momenteel is ook hij aangeland in het ambient popgenre. Echter zonder de inzet van zwaar geschut. Folmer houdt het allemaal iets speelser en luchtiger. Heeft geen pretenties en bezit geen glamour uitstraling. Wel staan gedrevenheid en vakkundigheid hoog in zijn vaandel. Remixes dompelt je onder in een bad vol rustgevende klanken. Het transparante getokkel van de snaarinstrumenten, de verfijnde toetsenlaagjes, de zwoele stemgeluiden en de knisperende klikjes geven een laidback gevoel. De ontstane gemoedsrust opent de oren. Er komt ruimte om vrijuit te kunnen luisteren. En je fantasie neemt je vervolgens mee in een verwarmend klankspel. En dat is precies het zelfde gevoel dat deel van je wordt als je naar muziek luistert van artiesten als Sylvian, Brian Eno en Ennio Morricone.