De Canadees Ryan Moore was ooit, in een inmiddels grijs verleden, bassist van de Legendary Pink Dots. Na een toernee in Nederland bleef hij hier hangen en bouwde hij vanuit Nijmegen een inmiddels machtig dubimperium op. Bij zijn eerste cd-release, In Dub volume 1, zit bij mijn exemplaar een door Moore op 4 maart 1996 zelf geschreven briefje: Hier is Twilight Circus voor jouw luisterplezier. Ik ben nu bezig met de volgende T. Circus cd- dubmuziek met 90-s geluid (maar niet techno). Een nog steeds steekhoudende belofte. De dubs van Moore zijn vrij puur en authentiek, en hebben een hoog seventies-gehalte, de bloeiperiode van de dub. Toch is Moore met zijn tijd meegegaan, zoals te horen is op Remixed: Dubwise, zijn veertiende album, waarop Moore werkt met recente(re) artiesten als zanger Luciano en Zion Train en de Disciples Moores dubs in de mixmangel gooien. Het resultaat is aardig, maar op momenten Luciano naar mijn smaak te zoetgevooisd. Ook vind ik het jammer dat in de reggae nog immer wat songfestivalachtige boodschappen worden gebezigd, zoals in World In Trouble.
The Dub Project bevalt me beter, omdat hier Moore radicaler te werk lijkt te gaan. De dubs komen rauwer over, de bassen knallen, en de muziek werkt meer vervreemdbaar zoals in het minimale Civilization. Op die momenten kan Moore zich meten met de beste dub uit de geschiedenis, die door labels als Blood & Fire en Pressure Sounds met de regelmaat worden heruitgebracht. Prachtig is het begin van The Dub Project: zonder intro wordt de volumeknop ineens opengedraaid, alsof er áltijd gedubt wordt in studio Moore. En misschien is dat ook wel het geval!