11Paranoias is herrezen uit de assen van Ramesess, een doom metalband die Tim Bagshaw, Mark Greening (beiden ex-Electric Wizard) en Adam Richardson (Lord Of Putrefaction, Spirmyard, Hexed) in zijn rangen had. Greening en Richardson zijn stichtende leden van 11Paranoias, maar Greening werd na een tijdje als drummer vervangen door Nathan Perrier (Capricorns, Satan’s Wrath) en Mike Vest (Bong, HaiKai No Ku, Blown Out) werd als extra versterking ingelijfd. Als je al die namen zo bekijkt, dan kun je spreken van een bescheiden superband en weet je ook al in welke richting hun neuzen muzikaal gaan staan. Wij durven wedden dat het in de richting van de doom/sludge metal zal zijn. Misschien nog met een klets psychedelica ertegenaan. We hebben gelijk gekregen. Buiten dat die klets psychedelica een serieuze klodder is geworden. Al van de eerste noten krijgen we moderne doom metal rauw op ons bord geschoteld. Het is een onwrikbare muur van stevige riffs die op ons afkomt. Een muur die ook volledig dicht geplamuurd is. Die harde muzikale brij, productioneel dan, is even wennen, maar als je oren er eenmaal op gezet zijn, draagt deze bij tot het zware psychedelische karakter van de plaat. ‘Destroying Eyes’, met zijn dikke vijftien minuten het sleutelnummer, is een goeie symbiose van wat 11Paranoias is: trage monolithische riffs, psychedelisch achtergrondgewoel, epische zang en een kurkdroge productie. Wat een heerlijke trip. Doom metal in een bad LSD: dat is waar de gehele plaat naar klinkt. ‘Mutus Liber’ heeft een schedelsplijtende riff, spookachtige stemeffecten en perfect getimede drumslagen. Al de songs hebben een hypnotisch effect op ons. Ze zuigen ons de plaat in en willen niet liever dat we in de donkere krochten verdwalen, wat wij bij een vette plaat als deze met plezier doen.