Konx Om Pax is een verzameling essays van de hand van occultist Aleister Crowley, naar wie we doorgaans vooral lieden in de donkere hoeken van goth, black metal of industrial zien verwijzen. Konx-Om-Pax de band handelt in geen van die drie, maar de verwijzing naar The Great Beast is toch niet helemaal misplaatst, want over Regional Surrealism hangt een zweem van Het Kwaad. Verloren dwalende synthersizernoten, dissonante stemmen die incantaties ten gehore lijken te brengen, kerkergalm en geritsel alsof de kakkerlakken aan de muren knagen, larderen de overigens verder vriendelijk moderne synthesizers. Evil light dus, maar desalniettemin een welkome insteek voor een plaat in dit genre, al vinden we het moeilijk om precies te zeggen welk genre dat is. Regional Surrealism klinkt soms als outtakes van de sessies van Actress R.I.P., dan weer als de verrichtingen van een Opiate, Kettel en Boards Of Canada-fan die niet van beats houdt, en vervolgens als een chillwave-demo. Dat suggereert fragmentatie, maar integraal gedraaid blijkt de plaat gevarieerd, maar ook consistent en breed te zijn. Een minpuntje is misschien dat meerdere nummers niet meer lijken dan half uitgewerkte schetsen – een werkwijze die door Hype Williams helemaal bon ton is gemaakt – maar ook dat valt alleen echt op als je ze buiten hun verband onder de loep legt. Een beetje moeilijk te plaatsen dus, maar daarom juist wel zo leuk. Planet Mu bewijst, net als recentelijk ook Hyperdub, niet bang te zijn om over de grenzen van de publieksverwachting heen te gaan. Als ze nou ook ophielden met bang te zijn voor uploadende journalisten en die robotmevrouw ontsloegen die op hun promos op gezette tijden door de muziek heen kwaakt, zouden we helemaal gelukkig zijn.