Het kostte mij wat doorzettingsvermogen om wat te weten te komen over wie deze Ju Suk precies is en wat het belang anno 2007 van een uitgave van dertig jaar geleden is. Achteraf had ik het kunnen weten.
De muziek plaatste de makers in de Bay Area van Los Angeles. Iemand van de Los Angeles Free Music Society? Wat verder doorspitten, en de alles behalve tot lezen uitnodigende inlay doornemende, kwam het verlossende nieuws: Smegma.
Ju Suk maakte indertijd deel uit van Smegma, een roemrucht gezelschap uit de jaren 1970 (en nog steeds actief!) en inderdaad lid van de LAFMS. Smegma kende ik als een van de meest uitzonderlijke en inspirerende freenoise-groepen uit die periode. De naam Ju Suk kan ik eerder zijn tegengekomen, maar die was in ieder geval niet blijven hangen. Tot nu.
Reet Meate 1978 + 1979 bracht Ju Suk destijds uit in eigen beheer in een minimale oplage. Het verhaal gaat dat praktisch de voltallige oplage verloren ging, waardoor slechts een handvol muziekliefhebbers deze release ooit eerder hebben gehoord.
De cd-uitgave (met twee extra stukjes muziek) laat horen hoe ver Ju Suk (en Smegma!) hun tijd vooruit waren. Wat je tegenwoordig met wat simpele handelingen op een computer bewerkstelligt, deed hij toen met wat cassetterecorders en simpele elektronica. Het gevolg is een album dat niet alleen laat horen hoe (een deel van) de popvoorhoede in de jaren 1970 klonk, maar die ook nu nog verrassend fris en vooruitstrevend klinkt. Een belangrijk pluspunt van dit schijfje vormt de veelzijdigheid, de humor, het speelplezier.
Kopen die plaat. En genieten, ruim vijftig minuten lang!