Een mooi verhaal: Mego-baas Peter Rehberg vroeg in 2001 aan Goodiepal Kristian Bjørn Vester voor de Deense burgerlijke stand of hij een keer iets voor het label wilde doen. Hoewel de twee elkaar nog vaak ontmoetten, kwam het er nooit van. Tot er twaalf jaar later opeens twee acetaten in de bus vielen, met Goodiepal live opnamen uit 2002. De plaat begint met een gesproken boodschap over de toer in kwestie, over zijn recette (Rehberg mag het geld houden stuur in plaats daarvan maar een brief aan mn grootmoeder) en kant d een in het vinyl gekerfde brief aan de labelbaas. Daar tussen drie kanten onnavolgbare muziek uit het persoonlijk universum van de Deen, die inmiddels bejaarden verzorgt op de Faeröer eilanden. Vester schreef een aantal boeken, en in een pleitte hij onder meer voor niet-lineaire composities, als wapen tegen wat hij ziet als de stupiditeit van moderne computermuziek. En niet-lineair is wat deze opnamen zijn: collagemuziek samengesteld uit Scandinavische folkmuziek, commercials, speeldoosjes, kinderliedjes, computermuziek, kermismuziek en wat dies meer zij. Het geheel is komisch, surrealistisch en onnavolgbaar, en boven alles een aanbeveling om Goodiepal in het echt te gaan zien, als u de kans heeft. Zijn verhalen, de mechanische vogel die hij overal mee naar toe neemt, het aangezicht van de zelfgemaakte instrumenten, en bovenal de man zelf laten zich nou eenmaal slecht naar vinyl vertalen. Goodiepal is een dankbare artiest voor de muziekjournalist: je kunt net zo lang en kort over hem schrijven als je wil, omdat je van tevoren al weet dat het onmogelijk is hem te verklaren. De muziek is zo persoonlijk, en de man zelf zo excentriek, dat iedereen maar voor zichzelf uit moet maken wat de Goodiepal voor hem of haar betekent.