Recurring Dream ligt nauwgezet in het verlengde van het twee jaar oude Black Earth. Dat impliceert niet dat het een makke herhaling is van hun debuut. Het betekent dat deze band uit Chicago er is in geslaagd om de sfeer van die voorganger vast te houden en te perfectioneren. Die was en is nog steeds desolaat, mistig, somber, kil, claustrofobisch, monochroom, intens, onrustig en vooral nachtelijk. Geen wonder dus dat Implodes onderdak vond bij Kranky. Stilistisch zijn er grote overeenkomsten met de eerste generatie bands zoals Stars Of The Lid en (ietwat vergeten) acts als Amp of Bowery Electric, maar dat kan ook worden gezegd van Implodes generatiegenoten op Kranky zoals Belong of Grouper. De titel is alvast raak gekozen: dit album klinkt alsof je net ontwaakt uit een diepe droom/narcose/hypnose. Melted Candle bijvoorbeeld is hoe je Slowdive zou waarnemen wanneer je net uit zon verdoving zou komen. Het terugkerende aspect uit de titel zit hem voor de luisteraar dan weer mogelijk in het feit dat dit album je terug brengt naar geluiden, impressies, gevoelens, et cetera die je eerder al veelveelvuldig hebt gehoord en gehad. Implodes grabbelt dan ook diep in de referentieton: postpunk, (gitaar)drones, postrock, krautrock, ambient, psychedelica, shoegaze het zit allemaal in meer of mindere mate vervlochten in het constant intrigerende geluid. Zonder meer één van de beklijvendste platen van 2013!