Ben je ooit al naar een festival geweest waarbij je eerste act van de dag pas om 22u30 aangevinkt staat? Het leuke is dat je aan je festivalbezoek een citytrip kunt koppelen, uitgebreid kunt dineren en toch nog op tijd bent voor Pantha Du Prince and The Bell Laboratory.
- Pantha Du Prince & The Bell Laboratory
Het budget liet luxueus dineren niet toe, maar een overheerlijke trappist stond wel op de afrekening.
Pantha Du Prince dus. Twee jaar geleden nog unaniem uitgeroepen tot held. Het kon ook niet anders. ‘Black Noise’ was een superplaat. Iets wat hij dat jaar ook bewees op TodaysArt 2010 in ’t Paard Van Troje. Hij moest het toen opnemen tegen een bende party-animals die dit jaar ontbraken op #tda12. Gelukkig maar.
Helaas wist Pantha Du Prince – ondanks de staande ovatie van het publiek – dit jaar niet te overtuigen. Je jeugdjaren doorbrengen onder de Mechelse Sint-Romboutstoren met wekelijkse beiaardconcerten zitten er waarschijnlijk voor iets tussen. Wat The Bell Laboratory ook probeerde te doen, het deed niets met je Gonzo (circus)-dienaar behalve verveling oproepen. Het begon nochtans immens mooi. Pantha Du Prince en zijn klokkenluidende vrienden betraden het podium met bescheiden belgerinkel dat weggeplukt leek uit ‘Black Noise’. Een veelbelovende start tot ergens halfweg Pantha Du Prince een simpele technobeat de ruimte instuurt, het klokkenspel niet meer intrigeert en de spanning helaas uitblijft.
- Roll The Dice
In de foyer van het Lucent Danstheater produceerde een of andere onbekende wat pover verpulverende beats in afwachting van Roll The Dice. Toch was er even paniek. Want wie was die knoeier en waarom speelde hij door het begin van de set van de Zweedse analoge elektronica-kerels? Tot als twee mijnwerkers verklede kerels achter een wand van gaas hun opwachting maakten om aan hun set krautrockende nummers te beginnen. Van het album herkende je niets, maar deze twee heren rockten en smeten zich compleet. Wow!
Een trend die werd voortgezet door Einóma. De jongens zagen er verdacht jong en werden geplaagd door zenuwen. Maar wat ze in hun ingekorte set brachten, was elektronica van een uiterst subtiel niveau dat net hard genoeg swingde om je te laten dansen en je tegelijk dwong te luisteren en te genieten.
Het publiek werd hongerig en luider. Stille momenten worden ingepalmd door te luide gesprekken en daar moet Phon.O tegen opboksen. Ook al vonden we zijn plaat best leuk, de nachtrust riep want om 10 uur ’s ochtends kwam de verhuurder zijn sleutel halen en er moest nog een eindje worden gefietst. Ikonika’s belevenissen lazen we later op twitter.
Gezien: TodaysArt, 22 september 2012, diverse locaties, Den Haag