Het immer charmante podium waar het licht nog gewoon wordt bediend door de barvrouw en de band bijna bij je op schoot zit als hij op het podium staat, is deze avond het toneel voor een iets ander geluid dan gewoonlijk. Met Beast en Mugstar is de zaal voor een paar uur het podium van de experimentele rock.
Onderweg naar de Little Devil moet de kermis worden omzeild, en worden meerdere overvolle terrasjes gepasseerd. Tilburg is niet onderweg naar het rock café maar werpt haar vakantiegeld in de gokautomaat of verkiest een rondje in de Hoog-gaat-ie. Er is dan ook maar een twintigtal mensen als Beast uit Liverpool de honneurs waarneemt om voor de stadsgenoten te openen. Dat weerhoudt het synth-drum duo er echter niet van om een energieke set af te leveren. Hoewel drums en synth hier en daar wat naast elkaar staan en de overgangen niet altijd even soepel verlopen, wordt een spannende mix van Zombie, ELP en Trans Am met een stevige hang naar de avantgarde uit de jaren 1970 voorgeschoteld. Voor het publiek een aardige eerste kennismaking met de nog ongetekende band.
Mugstar begint met meer kabaal en op een duidelijk luider volume, maar evident met dezelfde intentie: de zaal overtuigen en voor zich winnen. De aanvang is weliswaar enigszins rommelig, de daar op volgende veertig minuten krijgt dit viertal uit Liverpool met haar mix van noise, donkere stonerriffs, psychedelica en krautrock verschillende dansers op de vloer. De Engelsen klinken als Loop in overdrive en spelen met de energie en overgave van een kleuter die net twee zakken snoepgoed vol kleur- en zoetstoffen op heeft. Vooral de gitarist/toetsenist/vocalist werpt zich als een bezetene in de strijd. Een overtuiging en kracht die zich weerspiegelt in de muziek. In zes liedjes komen nummers Mugstar, …Sun, Broken… en aankomende plaat voor oktober dit jaar voorbij. Mugstar ontwikkelt zich op die plaat in het verlengde van Trans Am en Oneida, en doet daarmee een gedegen aanslag op het gehoor. Zeker als bij het toch vrij onverwachte einde de gitarist nog even een geluidsmuur aan feedback opbouwt. Een resoluut einde van een sterke, maar met veertig minuten wel korte show.
