King Krule, onvervalste adolescentie (Paradiso, 13/10/2013)

De kleine zaal van Paradiso is uitverkocht. Dit optreden van King Krule (1994) is ter vervanging van zijn eerder geplande optreden in april dit jaar, dat hij moest afzeggen wegens oververmoeidheid.

Foto: Nienke Doekes
Foto: Nienke Doekes

Inmiddels is zijn debuutalbum ‘6 Feet Beneath The Moon’ uitgekomen. Archy Marshall, zoals zijn echte naam luidt, is een aantal jaar geleden begonnen onder de artiestennaam Zoo Kid. Destijds viel hij op door zijn rauwe stem, rode haar en iele verschijning. Het zestienjarige jongetje van weleer is inmiddels bijna volwassen en oogt zelfverzekerd met een gemaakte desinteresse die perfect aansluit bij zijn leeftijd. Interactie met het publiek is er nauwelijks. Eigenlijk zaait hij continue verwarring. Je wilt een paar glazen whisky met hem klappen en tegelijkertijd een knuffel geven terwijl hij over zijn verdronken goudvis praat.

Inmiddels heb ik de tienermeisjes bij het podium ingeruild voor een groepje dertigers achterin de zaal, die verstrengeld zijn in innige omhelzingen. Dit zijn geen Gonzo (Circus)-lezers maar mensen die in het weekend naar bruine café’s met singer-songwriters gaan. De kritische lezer zou King Krule ook onder dat genre kunnen scharen, maar met zijn eigenheid en diversiteit doet deze term hem geen recht. Tijdens het nummer ‘A Lizard State’ werpt King Krule vuige blikken naar het publiek. Dit is een rauwere versie dan op het destijds onder de naam Zoo Kid uitgebrachte U.F.O. W.A.V.E.S.. Deze keer is vunzige taal over bitches niet van de lucht, het publiek is toeschouwer van zijn onvervalste adolescentie. Zijn donkere kant wordt extra benadrukt als hij het volgende nummer aankondigt met de woorden ‘This song is about despair‘.
Foto: Nienke Doekes
Foto: Nienke Doekes
‘Easy Easy’ is het eerste nummer van zijn nieuwe plaat. De live-versie van dit nummer, net zoals de rest van zijn optreden, is stabiel en bevlogen. Op de performance valt niets aan te merken, ze is ijzersterk en blijft boeien. Toch missen de nieuwe nummers de creativiteit en smeuïge donkere wolk van zijn laatste EP, waarvan ‘Bleak Blake’ terecht een absolute favoriet van het publiek blijkt te zijn. Ook bij zijn vertolking van ‘The Noose of Jah City’ wordt het pijnlijk duidelijk dat hij in 2011 op een hoogtepunt was waar hij nu enigszins vanaf is gevallen.
De toegift, ‘Out Getting Ribs’, zet hij lichtelijk verveeld in. Maar King Krule weet zich in de tweede helft van het nummer redelijk te herpakken en verlaat onder luid gejoel en geklap de zaal. King Krule moet nog groeien naar volwassenheid. Als zijn volgende album sterker is dan ‘6 Feet Beneath The Moon’ dan verovert hij het grote publiek en zullen er een hoop mensen zijn die wensen dat ze deze bewuste avond in Paradiso hadden meegemaakt.
tekst:
Nienke Doekes
beeld:
IMG_4898
geplaatst:
ma 14 okt 2013

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!