Opener van de avond was het Aalsterse Ondine. Zij brachten onlangs hun eerste EP ‘Cloud’ uit. De groep koppelt gretig fuzzy gitaren aan elektronica. Ook live proberen ze dit te doen, maar kwam deze koppeling niet echt uit de verf. In het laatste nummer hoorden wij nog wel aardige invloeden van een groep als Dinosaur Jr., die gitaarsolo’s. Verder toch nog iets te vrijblijvend, iets te weinig overtuiging.
Dan was het tijd voor het uit Vancouver afkomstige Japandroids. Terwijl in hun thuisstad Nederlanders lopen te zeuren over slecht ijs kwamen zij voor een potje onvervalste garagerock naar Leuven. Onder hun arm hadden ze de plaat ‘Post-Nothing’ van vorig jaar bij. Japandroids is het duo Brian King en David Prowse. Na het openingsnummer begint Brian King zich druk te maken. ‘Everything must be fucking LOUDER ! EVERYTHING !’. Gelukkig valt dat even later mee, en dan schieten de heren passen echt uit de startblokken. Wat volgt is noisy lo-fi rammelende garagerock van de zuiverste soort. Met uitschieters als ‘Wet Hair’ en ‘Heart Sweats’. Brian King martelt zijn gitaar, krijst en gromt de boel bij elkaar. Hij jut het publiek op, springt op de drumkit van David Prowse en foetert ondertussen nog eens op de technici als het nog niet ‘LOUD’ genoeg is naar zijn zin. Lustig vergrijpen ze zich ook nog op geslaagde wijze aan ‘Racer X’ van Big Black en brult een deel van het publiek mee met het refrein van ‘Young Hearts Spark Fire’: “We used to dream, now we worry about dying, I don’t want to worry about dying“. Het was hun eerste show ooit op Belgische bodem. Een meer dan geslaagd livedebuut en zij hebben nu al beloofd dat ze terugkomen later in het jaar. En dan brullen wij dat refrein ook mee. Beloofd!
Deze concerten vonden trouwens plaats onder de noemer P’tit Labo. Een nieuw concept van het Leuvense STUK. Kleinere, opkomende bands staan in een concertzaal die kleiner is gemaakt. Op die manier wordt een huiskamersfeer gecreëerd. Een bewuste en gedurfde keuze in tijden waarin Vlaamse muziekclubs aan de klaagmuur staan door teruglopende subsidies en oplopende productiekosten. Wij kijken alvast uit naar de volgende concerten in deze reeks, DM Stith en Worriedaboutsatan, want gezellig is het alleszins. Of onze huiskamer een concert Japandroids zou overleven is trouwens maar de vraag.