Het loopt al tegen een uur wanneer Holy Fuck het podium van Paradiso betreedt. Daar heb ik geen problemen mee – de volgende dag hebben we allemaal vrij – ware het niet dat dit niet zo maar een nachtconcert is. De band, op tour om hun nieuwe album ‘Latin’ te promoten, staat geprogrammeerd op de Noodlanding!, de wekelijkse “indie-dance” nacht in Paradiso. Op papier past de combinatie van een keukentafel vol elektronica met een “echte” ritmesectie die Holy Fuck is daar prima in, maar na een dj die twee uur lang de nadruk op dance heeft gelegd, blijkt de band voor veel mensen een beetje vreemde eend in de bijt. Ik vind het prima, al die gebroken noises, in lijn gehouden door een dikke groove. En er zijn meer mensen die probleemloos door dansen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat achter in de zaal een hoop bezoekers vooral staat te wachten tot de vier hipsters hun biezen pakken. Het is dan ook wel een beetje kaal, zeker in het begin, en een hoop melodieën van de nieuwe nummers lijken verloren te gaan in het geluid. Of misschien zijn ze er wel helemaal niet; tussendoor worden steeds andere synths en piepend speelgoed tevoorschijn gehaald en ik kan me voorstellen dat er wel eens een plug in de verkeerde poort wordt gestoken. Gelukkig vormen bas en drums een solide basis, waardoor sommige van de nieuwe songs doen denken aan 23 Skidoo of oude A Certain Ratio. Na de meer uitgesponnen, gelaagde nieuwe nummers, eindigt de band met een reeks songs van het onovertroffen ‘LP’ uit 2007 en na een uur zijn ze weer weg. Waarna de Noodlanding verder kan met het dikke hout en planken-werk waar de meeste mensen voor lijken te zijn gekomen. Volgende keer krijgt de band hopelijk de volle aandacht die ze verdient.