Na een onderbreking van 8 jaar organiseren ze in Genk sinds 2008 opnieuw het Absolutely Free Festival (AFF). Het kleine, maar gezellige festival wordt georganiseerd op de terreinen van de voormalige mijnsite die is omgedoopt tot cultuurcentrum C-Mine.
Op vrijdag was het al dansen op de beats van onder andere levende legende Derrick May. Wij trokken echter enkel op zaterdag naar het festival.
Dat het festival zich onderscheidt van de vele anderen is al te merken aan de prijs voor de ‘tickets’, in ruil voor drie gebruikte batterijen krijg je toegang tot het terrein. Daar valt ook direct de oude Ford Mondeo op die bedolven is onder de knuffels. Symbolisch, gezien de nakende sluiting van de grootste werkgever van de stad.
Ook muzikaal biedt het festival iets anders dan het gemiddelde Belgische festival. Hier kun je niet de voor de hand liggende (zoals dit weekend bleek, zich soms buitenissige gedragende) Belgische artiesten. Nee, hier kom je opkomende bands tegen die zich vaak in de meer experimentele, vernieuwende hoek bevinden. Zo zagen we een zeer sterk optreden van Amenra-lid Mathieu Vankerckhove die als Syndrome met zijn gelaagde drones een klein, maar aandachtig publiek verwende. Eerder zagen we het Brussels-Waalse viertal PAON al kwistig haar melodieuze indiepop spelen. Andere Belgische toppers waren de optredens van de instrumentale, veelkoppige monsters Condor Gruppe, met leden van White Circle Crime Club en Creature With The Atom Brain, en vooral MannGold. Hun strakke set, bestaande uit psychedelica gekruist met jazz en postrock was niets minder dan een kleine triomftocht. Ga dat zien. Hier stonden ze dan nog zonder blazerssectie. Die hebben ze wel bij als ze spelen als MannGold de Cobre. Wij zijn benieuwd hoe dat klinkt.
Niet alleen Belgische groepen tekenden present op AFF. Instrumentenbouwer Yuri Landman ging een dag eerder met een aantal jonge Belgische muzikanten aan de slag om één van zijn bekende gitaren te bouwen. Op zaterdag mochten ze deze dan in een korte set komen demonstreren. Misschien soms een beetje rommelig, maar soms ook sterk dankzij de injectie van een geluid dat refereerde aan een jonge Sonic Youth. Uit Frankrijk kwam het springerige indiebandje Concrete Knives. Soms iets te springerig naar onze smaak misschien maar met frontvrouw Morgane Colas hebben ze wel een uithangbord dat kan tellen. De Britten van Toy worden in thuisland al stevig gehypt, hier mochten ze komen bewijzen of die hype terecht is. Niet helemaal, daar zorgde de midtempo nummers voor. Als ze echter onder stoom waren en uptempo uithaalden zoals in slotnummer ‘Kopter’ dan zijn we wel om. Dus graag iets meer van dat. Headliner van dienst waren nineties legende Girls Against Boys. Afgelopen voorjaar zagen we de band rond Scott McCloud nog een sterk optreden geven op Les Nuits Botanique. Hier schiet de band iets moeizamer uit de startblokken. Het feit dat een bende gillende Chiromeisjes een rondedans staat uit te voeren tovert een glimlach op het gezicht van McCloud. Gelukkig beslechtte Girls Against Boys het pleit echter in haar voordeel met het tweede deel van de set met uitstekende versies van het heerlijke ‘Disco Six Six Six’, ‘Tucked In’ en afsluiter ‘Rockets Are Red’. En zo viel de koude nacht over een geslaagde editie van het Absolutely Free Festival.
Dat de aanpak van het festival in de smaak viel valt af te leiden uit de goed 7.500 toeschouwers die het festival trok verspreid over twee dagen. Als het van ons afhangt zijn we er weer bij volgend jaar.
Gezien: Absolutely Free Festival, zaterdag 3 augustus 2013, Genk
Een eerste impressie kon je al live volgen via www.instagram.com/gonzocircus. Hieronder nog een iets uitgebreider fotoverslag.
Foto’s: Maarten Timmermans
