Net als we denken dat we het allemaal wel eens gehoord hebben, is er wel weer iemand die zich te buiten gaat aan een nieuwe mutatie en de piketpaaltjes omver walst. Ook in metal, een genre dat ons ooit bijna sektarisch toescheen, zijn er al geruime tijd geen beperkingen meer. Helemaal zeker zijn we er niet van of we Servile Sect wel bij de metal kunnen indelen. Puristen zouden bezwaar kunnen maken: over riffs gaat deze plaat in ieder geval niet, veeleer over de textuur van een constante gitaarstorm, iets waar ook Skullflower zich mee bezig houdt. Drums ontbreken het grootste deel van de tijd, en het label, Thurston Moores Ecstatic Peace!, staat ook al niet bekend om zijn heavy metal-catalogus. Maar de ‘vokills’ – de typische krijsende vocalen – die bij vlagen door de noisemist heen komen, geven ontegenzeglijk een black metal-randje aan ‘Realms Of The Queen’ (de omgekeerde crucifix op de hoes was mogelijk ook al een hint). Verwacht echter geen Mayhem, maar iets langs de lijnen van Wolf Eyes, Wrnlrd en de experimentelere kant van Wolves In The Throne Room. Al blijken die vergelijkingen halverwege te kort te schieten wanneer piano en weemoed hun intrede doen en één nummer ons zelfs doet denken aan een lang vergeten demo van een doom wave-band uit de jaren 1980. Daarna zwelt de gruizige gitaarstroom weer genadeloos aan, om zich uiteindelijk vanuit wolken feedback met een denderende drummachine naar een hypnotische finale te beuken. Psilocybine-shoegaze voor black metal-fans, zwart psychedelische metal voor fuzzheads u mag het zeggen. Evolutie is een mooi goed.