Is het melancholie, heimwee naar de zoete geur van vinyl? Een aanklacht, een zachte stamp tegen het muziekbastion dat muziek degradeerde tot een ringtone, tot software, tot een ongrijpbaar goedje, kleurloos, geurloos? Marc Richter, niet te verwarren met Max Richter, werkt twee jaar lang en met engelengeduld aan Rückwärts Backwards en brengt deze glinsterende parel nu uit op zijn eigen Dekorderlabel. Rückwärts Backwards is een fijnzinnige collage. Met niets dan een vinylloops bouwt Richter een atmosferische droomwereld op. Diversiteit is troef bij Richter. Het titelnummer blijft hangen in een kinderlijk, naïef sfeertje en maakt door het haperende loopje de titel vol. In Es Gibt Kein Morgen speelt hij meesterlijk met het volume en stapelen de vele geluidslagen elkaar op. Ook in March Of The Vivian Girls slaagt Richter erin om, net als Philip Jeck of Saule, op een uiterst creatieve manier de klanken volledig uit te diepen en het totaalspektakel te laten aanzwellen tot een intrigerend werkstuk. Richters verdienste bestaat erin dat hij het procédé van vinylloops volledig uitpuurt en de grenzen van zijn creativiteit opzoekt. ‘Rückwärts Backwards overstijgt daarmee het experiment en kan moeiteloos wedijveren met het betere werk van Philip Jeck.