Rotverwend en blasé zijn we. Been there, done that. Luisteren, catalogeren en terug het rek in, bij de anderen. Volgende graag. Maar soms, heel soms, waait er iets naar binnen dat anders is. Dat zich niet wil voegen naar de preconcepties van ons hokjesbrein. Dit is zon uitzondering, een onverwachte U-bocht op de autoweg van zekerheden. Niet toevallig misschien. Zanger-toetsenman Damon Locks en bassist Wayne Montana komen uit het schromelijk onderschatte Trenchmouth, een post-hardcoregroepje dat de bevlogenheid van de Dischord-stal paarde aan een crescendo lopende experimenteerdrift. Met The Eternals gaat men verder waar dit combo enkele jaren geleden halt hield. Voor dit tweede album leende men drummer Tim Mulvenna van de virulente avantjazzers Vandermark 5 en dat was een uitstekende zet. High Anxiety, met groezelige orgelgroove, en de nerveuze parlandoraps van Space Dancehall aarzelen tussen stevige funkwave en punkjazz. Locks manifesteert zich eens te meer als de getroubleerde stadsdichter van Southside Windstad. Er wordt steeds opvallender geput uit de zwarte muziek en met name uit het Jamaicaanse erfgoed. Silhouette is Liquid Liquid voor de nieuwe eeuw, voortkuierend op een Ui-baslijn en een relaxte breakbeat terwijle breekbare vocalen afkoelen in ijle spacedub. ‘Gussy Up Yourself’ en het even schitterende Bewareness zijn bubbelend-blanke stadsreggae noir, met Locks die fraseert als John Wright (No Means No) na een doorrookte nacht met de waterpijp. Een geheide aanrader.