Sinds 2007 is het Belgisch-Limburgse Gentleman of Verona actief. Debuteren deden ze meteen met een langspeler in 2008, genoemd naar zichzelf. Brutally Honest volgde al snel (’10) en nu is er Raw. Met zijn vijven zijn ze, maar eigenlijk is het nog steeds Debby Termonia die de lakens naar zich toetrekt. Dat doet ze op het podium door haar extraverte en gedreven uitstraling en dat doet ze op cd met een stem als een klok die heel nauw verwant is aan die van PJ Harvey. Het is waarschijnlijk een stigma waar ze nooit meer vanaf zal raken, maar rouwig hoeft ze er helemaal niet om te zijn. Haar vier muzikanten zetten namelijk een stevige fond uit, waarin vooral de gitaren van Olivier Elen en Steven SHeeren dominant zijn. De band let er tevens op de sound niet al te proper op band te zetten maar wel de rokerigheid, de rauwheid en de imperfectie een plaats te geven waardoor de songs net aan kracht winnen. Ze speelden al een paar keer als support voor Dum Dum Girls en zouden net zo goed het voorprogramma van The Kills kunnen doen zonder onderuit te gaan. Kreuner Jan Van Eyken deed een door de band zeer gewaardeerde solo op Get It On maar eigenlijk is dit het enige dat Gonzo-afbreuk doet aan dit voor de rest zeer geslaagde plaatje. Eentje dat we nog geregeld zullen opzetten, want het PJ Harveygeluid dat is opgeleukt met een garagesound, luister Oh!, Less, Rachel en eigenlijk alle liedjes, vraagt om geregeld een beurt te krijgen, net als Termonia zelf, in haar verleidelijke netkousen.