Waarschijnlijk zal Rainbow Body van het Jozef Dumoulin Trio onder het labeltje jazz in de cd-bakken worden geplaatst. Als het al niet de naam van de formatie is, en de achtergronden van de leden, dan is het toch waar de muziek het meest heen stuurt. Toch zijn Dumoulin, Trevor Dunn en Eric Thielemans geen jazzpuristen. De cd gaat meteen prettig vrijelijk swingend van start met jazzy loopjes van Dunns elektrische bas, Dumoulin op Fender Rhodes en de drumstokken van Thielemans fladderen licht en snel over zijn hele batterij. Het volgende nummer gaat in dezelfde sfeer verder, maar tegelijk laat de drummer horen ook strakke (maar geen gemakkelijke) ritmes te kunnen spelen en laat Dumoulin zijn keyboard, dankzij zijn pedalenbak, totaal anders klinken. Zo laat hij met enige regelmaat op Rainbow Body horen dat je de Fender Rhodes en andere keyboards kunt bespelen op een andere manier dan voor het inmiddels veelvuldig gehoorde retrogeluid van Fenders en Hammonds in al dan niet loungy jazz. En het kan nog anders: Shinji is een redelijk abstract geluidsstuk met zwevende elektronische klanken als achtergrond voor heftig vrij drumwerk en een zwaar vervormd zagend en hakkend gitaargeluid (Dunn: Zal ik eens laten horen hoe ik dat bij John Zorn en Andrew DAngelo deed?). Waarna, alsof er niets aan de hand is, en wat zou er ook zijn, The Dragon Warrior weer stevig swingend doorgaat. Mooie kleine melodieën, swingende jazz, klankuitbarstingen, ingewikkelde drumpartijen, vrij rond dwarrelende orgellijnen op stevige basloopjes, het blijft elkaar opvolgen. Een afwisselende en consistente cd. Zodat de luisteraar na een klein uur alleen kan concluderen dat dit een vreselijk verkwikkende stortbui was.