Folky en singersongwriter Neil Holyoak is afkomstig uit Los Angeles. Hij verkaste echter naar Montreal, Canada, alwaar hij zich beter lijkt thuis te voelen. Desolate landschappen, ondergesneeuwde leegte en een verdwaald hert passen ook heel wat beter bij ’s mans zeer traditionele singersong. Hij citeert zelf Townes Van Zandt als zijn grote voorbeeld. Tegelijk verwijst de man naar Franse symbolistische poëzie en Malinese akoestische bluesmuziek. We zouden het niet weten. We luisteren naar de elf liedjes op zijn vierde album en horen hier en daar zeer kleine flardjes country doorheen de stereotiepe singersong. De toon is over het algemeen treurig, eenzaamheid uitstralend. Toch liet hij zich omringen met een zestal muzikanten. Ze spelen net zo ingetogen als hemzelf, en voegen toefjes pedal steel, mandoline, hammond, bas en drums toe, samen met hier en daar opduikende harmonieuze zang. Het regent buiten, al dagen aan een stuk. Dat was bij het opnemen van deze plaat wellicht niet anders, gezien de teneur die de nummers uitstralen. ‘Rags Across The Sun’ baadt in herfstige tristesse, en past perfect bij het aankomende jaargetijde.