Je hebt muzikanten die zich bedienen van muzikale tradities alsof het gaat om wegwerpproducten die je één keer etaleert om vervolgens weer bij de afdankertjes te gooien. Het gevolg is meestal oppervlakkig gepronk met muziek als accessoire, niet als drijfveer. Dat is geenszins het geval bij dit Ragini Trio, dat met rietblazer Nathan Daems beschikt over een leider die zich grondig verdiept in tradities alvorens die zelf naar buiten te brengen. Samen met drummer Lander Gyselinck (LABtrio, STUFF., Kris Defoort) en de Italiaanse topbassist Marco Bardoscia (bekend van bij zwaargewichten als Paolo Fresu en Enrico Rava) leidt deze exploratie van de Indische traditie (een ragini is een vrouwelijke toonladder) tot een straf staaltje exotische jazz. Het merendeel van de composities is gebaseerd op traditioneel thematisch materiaal, terwijl de twee andere stukken van de hand van Daems zijn. Dat ze qua sound en stijl amper te onderscheiden zijn van de traditionele stukken zegt voldoende. Hier wordt dan ook gemusiceerd met vindingrijkheid en authenticiteit, met respect voor een traditie en de specifieke eigenaardigheden die daarbij horen (zoals de bijzonder overtuigende buigingen in Daems’ sopraansaxklank). Het wordt ook snel duidelijk dat Daems de juiste kompanen aan boord haalde om dit tot een goed einde te brengen: Bardoscia hanteert een broeierige no nonsense-aanpak die de muziek fris, krachtig en franjeloos houdt, terwijl Gyselincks expressieve en speelse stijl zelfs in het geval van goedbedoelde, maar weinig originele muziek al het verschil zou kunnen maken. Daar is hier geen sprake van. Geen idee of dit een stijl en sound is die het trio lang gaat kunnen exploreren, maar op ‘Ragini’ (en ook tijdens de voorbije concerten uit de JazzLab Series) leidt het alleszins tot knappe resultaten die wereldmuziek en jazz samenbrengen zonder dat daar een duf of politiek correct geurtje aan hangt.