Ook in de contreien van de volksmuziek zijn de vernieuwingen niet meer tegen te houden. Neem nu de cds Radio Habana van de Finse accordeonist Aki Peltonen en Sakat van het uit het Midden Oosten afkomstige duo Duoud.
Het eerste nummer van Radio Habana ademt de sfeer uit van een tango (voor wie het nog niet wist, de Finnen zijn grote liefhebbers van deze, van oorsprong Argentijnse muziek en er zijn heuse Finse tangosterren die minder voorspelbaar klinken dan de Hollandse pendant Malando ooit klonk) maar voegt daar de clicks & cuts van moderne laptopmuziek aan toe. Althans, niet echt, want er wordt geen laptop bespeeld, maar hij maakt gebruik van iemand die een ouderwetse transistorradio bespeelt.
Toch klinkt de muziek vervreemdend oud en nieuw tegelijk. Dat Peltonen op zijn accordeon een virtuoos is, daarop zitten de lezers van Gonzo waarschijnlijk niet te wachten. Niettemin bespeelt de Fin dat oubollige wind/toetsinstrument met verve. Hij weet je voor zich in te nemen, ook als de transistorradio afwezig is, zoals in de veertien minuten durende Finnish Waltz. In het slotnummer, Accordeon, drums and MW-radio laat Peltonen tot slot horen wat er verder nog mogelijk is. Het wordt geen avantgarde, maar er wordt ingetogen en vrij geïmproviseerd.
Improvisatie is ook eigen aan de muziek die in het midden oosten wordt gespeeld. Op Sakat worden de musici van Duoud (Mehdi Habbab and Smadj opoud (een soort Arabische luit) en laptops) bijgestaan door de gerenommeerde oud-speler en zanger Abdulatif Yagoub en enkele percussionisten uit Jemen. De basisopnamen werden gemaakt in Jemen, waarna Habbab en Smadj in een Parijse studio met het geluidsmateriaal begonnen te stoeien.
Puristen gaat dit gestoei vast te ver. Niettemin gebeurt er niet veel opzienbarends. Op één nummer mocht jazztrompettist Eric Truffaz in Parijs het zijne toevoegen niet onaardig, maar evenmin opzienbarend. De elektronica wordt met mate toegepast je moet met al je aandacht luisteren om de studio-inbreng van Habbab en Smadj te horen. Dat Sakat niettemin een prachtige plaat geworden is, heeft meer te maken met het spannende spel van de vele ouds en de soms hypnotiserende zang van Abdulatif Yagoub.