‘Life Metal’, het album van Sunn O))) dat eerder dit jaar verscheen, was eindelijk weer eens een plaat die vernieuwend klonk binnen het universum van Stephen O’Malley en Greg Anderson, de oprichters en bezielers van dit drone-instituut. De vraag was natuurlijk of tegenhanger ‘Pyroclasts’ ook andere wegen zou inslaan. Of dat het een plaat zou zijn waarop vier verschillende mensen elk de knoppen van een versterker zouden opendraaien en eindeloos laten brommen/dronen en dat aan de mensheid zouden presenteren als een nieuw album. Het was een opmerking die een fervent Sunn O)))-fan zich recent liet ontvallen. Om maar te zeggen dat zelfs voor fanaten steevast hetzelfde trucje uithalen na een tijd belachelijk wordt. Het zou een oordeel kunnen zijn, al is ‘Pyroclasts’ toch wel meer dan dat. Het is de tegenhanger, de schaduw van ‘Life Metal’. Net als die plaat opgenomen in de Electrical Audio van en met Steve Albini. Het is ook opnieuw Tim Midyett, T.O.S., Hildur Guðnadóttir en het kernduo die de plaat heeft gemaakt. Voor en na het werk aan ‘Life Metal’ werd, met de klok in de hand, een geïmproviseerde drone gespeeld, als een opstijgen naar of een afdalen van het werk aan ‘Life Metal’. Een opstart of afsluit van een werk door een ander stuk werk dat net zo goed een essentieel deel uit maakt van het Sunn O)))-traject. Drones dus, waarbij de twee stukken op de A-kant heel vertrouwd klinken en de twee stukken op de B-kant gevarieerder en boeiender worden neergezet voor de luisteraar die het oeuvre uit het het hoofd kent. Een beetje meer van hetzelfde en toch weer niet.