In een rechtvaardige wereld had Graeme Jefferies, hoofd en hart van The Cakekitchen, zich geen financiële zorgen moeten maken om zijn toekomst. In deze wereld is hem enkel cultfaam gegund. De Nieuw-Zeelander laat het echter niet aan zijn hart komen en schenkt zijn beperkte kring van vaste toehoorders om de zoveel tijd een nieuw te koesteren plaatje van vertrouwde kwaliteit. Dat is hier niet anders. Ietwat gammele, soms gruizige midtempo liedjes met gitaar en piano zijn de fort van deze zachtaardige popnomade, meteen herkenbaar aan zijn diepe, ietwat lijzige stem, als een Jonathan Richman met keelontsteking. Teksten en muziek zijn een subliem samengaan van introspectie en doorleefde melancholie. Kiwifans herinneren zich Jefferies natuurlijk van Nocturnal Projections of het schitterende This Kind Of Punishment, telkens samen met zijn broer Peter, overigens een even begenadigd liedjessmid. Bijdragen van de Jefferies-broers vormen vaak de hoogtepunten van de legendarische lofi releases van Xpressway, het label dat samen met Flying Nun in de jaren 1980 de Nieuw-Zeelandse gitaarrock een eigen smoelwerk gaf. Jefferies heeft al enige tijd het Zuidereiland verlaten voor Duitsland waar hij onder meer een alliantie heeft gesmeed met Hausmusik. Beter en gezonder tegen hartenpijn dan de chemische rommel van uw plaatselijke pillendraaier.