Another Headache is voor de gelegenheid een solo-uitstap van Engelsman David Bourgoin, die slechts in de track Flux wordt bijgestaan door kompaan Paul Danek. Vier indrukwekkende en tevens uiterst donkere ambientnoisenummers heeft de man in elkaar geknutseld. Minimalistische akoestische gitaar wordt aangevuld met oeroude filmsamples. Machinale noise wekt een verontrustende sfeer op en we wanen ons meteen in een donkere nachtmerrie waar logica zoek is en vreemdheid troef. Psychedelisch aandoende avant-garde met gebruik van gemanipuleerd geluid verwordt hier tot een verfijnde mengeling van Boards Of Canada, Snog en Barry Adamson. Lasse Marhaug is geen onbekende in noisemiddens, zowel door zijn vele solowerk, zijn collaboraties met onder meer Frode Gjerstad, Kevin Drumm en Merzbow als voor zijn duo Jazzkammer. Deze keer destilleerde de man een twintig minuten durende track uit een soundtrack voor de kortfilm The Letter van Tom Lohberg. Aan het nummer te horen, dienen we ons ongetwijfeld op een angstaanjagend epos voor te bereiden boordevol creepy momenten. De bijna totale stilte waarmee Carnival Of Souls aanvangt gaat al snel over in een diepe basdrone om halfweg in de van Lasse bekende harsh noise uit te barsten. Feedback en field recordings ronden het plaatje af voor een stuk muziek dat ook wonderwel zou passen bij een Japanse horrorfilm. Collega (pv) recenseert meestal de schijfjes van goeroe Masami Akita, maar ook bij ons mag Merzbow geregeld zijn duivels ontbinden, zeker als die zo kwalitatief zijn als het gebodene op deze zoveelste cd van de man. De eerste track houdt het dan wel bij de vertrouwde noise met een even diepe als verslavende basdreun op de achtergrond, in het bijna veertig minuten durende titelnummer toont Masami overduidelijk aan dat noise en lawaai niet steeds in hetzelfde stereotiepe bedje ziek horen te zijn. Tribale ritmes, een tot onherkenbaar moes gedraaide Stoogesriff, diepe basdrones, spelen met volume en tijd voor wat rustgevend gefrutsel: het is genieten met volle teugen. De afsluiter stelt niet veel voor, maar gelukkig duurt die track slechts een viertal minuten. Sinds Merzbow koos voor de laptop als basisinstrument brengt de man minstens zo veel cds uit als voorheen. In die grote hoeveelheid releases is dit er zeker één om eruit te pikken, alleen al voor het magistrale titelnummer.