DIY heeft bij het Gentse duo Gura twee verschillende betekenissen: do it yourself en doom it yourself. Het gezeefdrukte hoesje maakten ze zelf, thuis, zoals dat vroeger in volle punktijd regelmatig gebeurde. En Gura heeft voor de derde cd bovendien zelf een labeltje opgezet: Doom It Yourself. Peter Van de Veire nam de plaat 100% analoog op in de Gentse Yellow Tape studio, waarna James Plotkin de mastering mocht doen. Inderdaad ‘mocht’, want hij heeft zijn taak een paar keer mogen overdoen. De twee bespelen dan wel alleen drums en bas zonder zang, het hoort allemaal exact te klinken zoals ze het in hun hoofd hebben. Sinds 2004 doen ze dit al samen, en wat ze uit hun instrumenten persen, is nog steeds slepend zwaar. Ze maken van hun beperkingen hun kracht door voortdurend afwisseling in te brengen. Een melodieus aandoende riff hier, een kunstje op het drumstel daar, versnellen, dan weer trager dan traag, en ondanks alles steeds urgent aandacht eisend. Zeven songs in drie kwartier, waarvan de afsluiter en tevens het titelnummer het absolute prijsbeest is geworden. Zeven minuten pure doom waarna alle ruimte aan het experiment wordt gelaten. Sneller, feedbackend en Plotkin allicht de vrije hand gevend. Fôret Betonnée opent loodzwaar de cd, ‘Live Fast, Die Long’ laat humor toe terwijl het snellere ‘Totalist/Nihilist’ tevens de levensvisie van het tweetal invult. Gura maakt geen doom voor de modale doomliefhebber, maar focust op iedereen die niet van conventies en voorspelbaarheid houdt. Op het podium komen ze trouwens nog beter tot hun recht omdat het volume dan een derde instrument wordt.