Moeilijke mens en meesterdrummer Damon Che heeft een nieuwe plaat uit met zijn band Don Caballero. Een heuglijk feit voorwaar. We zijn al fan van s mans muzikale kronkels sinds we de debuutplaat For Respect hoorden in 1993 en zijn dat al die tijd gebleven. Zelfs als de platen van Don Caballero eens iets minder waren. Op American Don uit 2000 bijvoorbeeld, stak het werk van deze band nog altijd torenhoog uit boven de concurrentie in het veld van de instrumentale mathrock. Punkgasm is het zevende album, de compilatie Singles Breaking Up Vol. 1 uit 1998 meegerekend. Het trio, met naast Che Gene Doyle op gitaar en Jason Jouver op bas, laat horen dat Damon Che nog steeds voor vernieuwing vatbaar is. Luister maar eens naar Celestial Dusty Groove en Why Is The Couch Always Wet? . Want wat horen we daar namelijk? Iets dat op zingen lijkt, al is het, zeker in Why Is , meer een amalgaam van losse klanken die opgaan in de mathematische structuren. Gebleven zijn natuurlijk de tegendraadse ritmes en het gelaagd gitaarspel. De aderlating die Damon Che te verwerken kreeg na hoogoplopende ruzie met zijn vroegere muzikanten, waarvan gitarist Ian Williams nu het mooie weer maakt bij Battles, heeft de band duidelijk deugd gedaan. De verrassende muzikale kronkels hebben duidelijk aan kracht gewonnen en de band, Damon Che zelf op kop, blijft experimenteren. Met gefriemel (Shit Kids Galore) of met het afsluitende titelnummer, het enige dat de term punk waardig is. Het klinkt als een mengeling van Wire en Sex Pistols, en dat is toch wel helemaal nieuw voor Don Caballero. Voor veel mensen is dit soort strapatsen misschien wat te ingewikkeld, maar luisteraars die zich durven vastbijten hebben aan Punkgasm een schitterende plaat.