Eerder verwonderde ondergetekende zich er op deze paginas over hoe sommige kopstukken van de Amerikaanse noise scene Robert Beatty, Carlos Giffoni en Dominic Fernow, om er een paar te noemen zich allemaal opeens aan muziek met beats waagden. Op zich zijn overstuurde beats (en overstuurde bassen, overstuurde acid-bleeps, overstuurde alles eigenlijk) niks nieuws, maar voorheen betrof het vaak artiesten die van uit de techno door evolueerde, voortbordurend op de industriële roots van techno (zoals bijvoorbeeld Cabaret Voltaire) of op de (ahem) esthetiek van gabber, en niet de andere kant op. Wanneer oorspronkelijke industrial-artiesten techno gingen maken, was het soms zelf juist aanmerkelijk minder hard dan hun normale werk zie bijvoorbeeld Test Dept.s laatste albums. Dat laatste geldt nu ook weer voor Dominic Fernows Vatican Shadow-project, maar Pete Swanson (ex-Yellow Swans) past bij nadere beschouwing eigenlijk niet in dit plaatje. Op zijn vorige single, Pro Style, leek Swanson weliswaar nog met concepten uit de dance te spelen 4/4-beat, de langzame opbouw, een heuse VIP-mix , maar Punk Authority past veel beter in de traditie van rhythmic noise, een zijvleugel van industrial die boven alles over overstuurde ritmes gaat. De godfathers daarvan zijn Esplendor Geometrico, maar ook Dirk Ivens project Dive en het Franse Le Syndicat zijn het vernoemen hier waard. Swanson creëert op deze ep nummers vol gestaag doormalende ritmes die bol staan van de distortion. Voor de tonale aspecten moet de luisteraar het doen met snerpende elektronische pulsen en de verschillende smaken die vervorming aan blijkt te kunnen nemen. Alleen het laatste nummer heeft de drive van een technobeat, maar het is een dappere (of een suïcidale) deejay die zon bak herrie op durft te zetten, zelfs op de volgende editie van het Dominator festival.