We geven het toe. Bij de naam Jessy Lanza dachten wij ook eerder aan een geblondeerde stoeipoes die schlagers brengt op een plaatselijke pensenkermis, gehuld in een roze topje dat haar lovehandles net niet verbergt. Niets blijkt minder waar. Lanza is een klassiek geschoolde zangeres uit Canada die via haar samenwerking met Ikonika uit bij het label Hyperdub terechtkwam. Op haar debuut Pull My Hair Back serveert Lanza geen (post)dubstep, maar exquise pop in een frisse productie van stadsgenoot Jeremy Greenspan, die deel uitmaakt van Junior Boys. Greenspan behoudt zijn minimale aanpak, maar verlaat hier al eens het discopad dat hij met zijn eigen groep bewandelt. De symbiose van de trage ritmes met de dromerige zang resulteert nu eens in avant-R&B (Kathy Lee), dan weer in spannende microfunk (5785021). Doorheen opener Giddy waait de sfeer van de jaren 1980. De titel van dit album is trouwens bijzonder goed gekozen; Lanza daagt uit op een speelse manier, nergens wordt het ordinair. Wie graag flauw en uit de hoogte doet, zal Pull My Hair Back definiëren als bubblegumpop. Laat er ons dan meteen aan toevoegen dat het gaat om een bedrieglijke variant die na ettelijke luisterbeurten nog steeds fel doorsmaakt, door het sprookjeshuwelijk van de spaarzame productie met de verleidelijke zang.