Pivot zijn drie Australiers die elektronica, gitaren en drums combineren. In de op het middaguur al aardig warme Chateau resulteerde dat nu eens in een luide en behoorlijk opwindende geluidsstorm, dan weer in meer filmische muziekjes. Goeie opener voor een veelbelovende dag. Goeie drummer overigens, al zouden we ‘m niet graag in ’t donker tegenkomen. Laat staan overdag.
België heeft Italië naar huis gespeeld op de Olympische Spelen, zo luidde de volgende aankondiging van Lux Janssen. En toen moesten Fuck Buttons nog aan hun set beginnen! En dat was er ééntje om in te lijsten. De speelplaats van Fuck Buttons bevindt zich ergens op het niemandsland tussen noise, dance en pop. Een bij momenten zeer dansbaar niemandsland waar wij graag vertoeven. Trouwens de fat fuck die we bij Hot Chip al alle songs zagen meezingen dook hier weer op. We gaan nog denken dat hij ons achtervolgt. Anyway, ga Fuck Buttons zien als ze bij u in de buurt spelen. Op 15 oktober in het STUK in Leuven bijvoorbeeld.
COEM zijn met voorsprong Vlaanderen’s meest doe-het-zelverige band. Al jaren produceren ze hun eigen platen, die ze eigenhandig aan de man brengen met optredens die ze zelf boeken. Hun aantreden op Pukkelpop was dan eigenlijk ook een beetje een persoonlijke zege, en het siert de band dat ze die vieren met een speciale set: een stel blazers en een vibrafonist aan de line-up toegevoegd, die hun vakkundige en slimme rocksongs aandikte met zeer fraaie arrangementen. En zo promoveerde de band zich bij ondergetekende meteen van het traditionele ‘verdienstelijk’ naar ‘echt de moeite’, en voorspellen we zowaar dat een hele tournee in deze bezetting de waardering van COEM vast nogal een schop onder’t gat zou geven. Respect! Of respec zoals ze hier zeggen.
(dv, sb en mt)