Uit de vorige post bleek het tot nu een magere dag te zijn. Het vervolg beloofde weinig goeds. We kregen de verschrikkelijke gothic-metal van Within Temptation en het leger Metallica-fans begint schrikbarende proporties aan te nemen.
The Breeders. Hun recentste Mountain Battles was voor de helft ok. Maar met zotte dozen Kim en Kelly kan het natuurlijk alle kanten uit. Het begon netjes, met ietwat makke versies van Divine Hammer en No Aloha. En dan bleek Kelly ook nog eens op vioolles geweest speciaal om Driving on 9 op te leuken naar het country-nummer dat het altijd al was. Maar dan! Trots als een pauw kondigden ze aan een nummer van de Beatles te zullen brengen. Waarop Happiness is a Warm Gun genadeloos de vernieling werd ingespeeld. En tussen ons en The Breeders kwam het niet meer goed. Misschien ooit, maar niet meer vanavond.
Dan maar naar Meshuggah. De verzamelde pers was collectief afwezig. Maar wij brengen u natuurlijk graag verslag. Wie zijn metal graag hard, compromisloos en mathematisch heeft, en bovendien niet al te zeer aan zijn trommelvliezen gehecht is, moet dit zeker ‘ns gaan zien. Maar aangezien onze waarde medewerker (pb) niet aanwezig is, kunnen wij hier weinig zinnigs over zeggen. We werden wel omver geblazen, maar of dit echt goed was. Het zal ons een zorg zijn. Wij zagen alleszins die twee flurken van Arsenal in het publiek. Tien minuten. Toen was het voor hun te hard. En wat Arsenal wegjaagt, kan bij ons op goedkeurend geknik rekenen.
Het duo Blood Red Shoes mocht ondertussen ook nog de Club platspelen. Energieke songs die leiden tot wild gedans in de tent. Bij het laatste nummer werden we nog omver gelopen door twee kids die wild dansend de tent instormden. Met een beetje geluk hebben ze de eerste rij nog gehaald voor het einde van de song. We haalden het einde wel en zagen een ideaal groepje voor één zomer. Volgend jaar nog eens ? Wie weet.
Ondertussen is Metallica het podium in brand aan het steken. En wij gaan rustig nog een pintje drinken.
(dv, sb en mt)