De wondere wereld van crossover blijft voor verbazende combinaties zorgen. Afgaande op het artwork en het lettertype dachten we een melige lichtklassieke kerstverzamelaar in handen te hebben, maar nader onderzoek leert dat de kaars op sterven na dood is. Winterstille is het project van Xavier Kruth (gitarist van The Marchesa Casati) en Gerry Croon, de hoofdman van Crooniek: een achtkoppig blaasensemble. Deze ongewone combinatie leidt tot een zeer verrassend resultaat op deze gelimiteerde (vijfhonderd stuks) cd: een soort gothic kleinkunst, met chanson-invloeden, waarbij de rijke muzikale omkadering (tien muzikanten, met uiteraard een hoofdrol voor akoestische gitaar) meteen opvalt. Een andere vaststelling is dat aan Kruth, die zich in maar liefst vier talen uitdrukt, geen groot zanger verloren gegaan is. Maar in dit genre is authenticiteit natuurlijk ook van tel. Daarom werkt Winterstille het best als hij in zijn moedertaal zingt. Vergelijkingsmateriaal zoeken we best aan de donkere randen van de kleinkunst: bijvoorbeeld Wim De Craene of Boudewijn De Groot die ook niet vies waren van experiment. Met de theatrale variant van gothic waar de maker zo van houdt (Goethes Erben bijvoorbeeld) heeft dit album (gelukkig) weinig tot niets vandoen. Thema’s als teleurstelling, bewuste werkloosheid of een soldaat die op een Normandisch strand ligt te sterven, geven een idee van wat er door de man zijn hoofd spookt. Sommige passages in ‘Boze Wolven’ doen mij zelfs aan de geëngageerde liedjes van buitenbeentje Urbanus terugdenken. Dus niet alleen gothic hippies met zwarte sandalen en ringbaard, maar ook nieuwsgierigen die lak hebben aan genrezuiverheid, kunnen deze originele cd een kans geven.