Na wat zachte druk van collega Andrew McKenzie (The Hafler Trio), breekt deze bizarre muziekwetenschappelijke entiteit de tienjarige stilte om ons te confronteren met een bewustzijnsverruimende maxicd. Oorspronkelijk (°1985) was The Anti Group/T.A.G.C. (met de C van communicatie) een initiatief van Adi Newton (Clock DVA), maar zijn naam is niet meer terug te vinden in deze line-up. Hoeft ook niet, want sterfelijk lidmaatschap is relatief en T.A.G.C. communiceert vanuit een andere dimensie, los van het Ego. De dreunende meditatie van zestieneneenhalve minuut begint tergend stil, tot ijle ondergrondgeluiden en een korte defecte loop (we gokken op mishandelde klassieke muziek) ons tot introspectie verplichten. Wie richting volumeknop of koptelefoon rent, speelt met zijn gezondheid, want de finale is een pijnlijke tortuur van extreem hoge en lage mensonvriendelijke tegentonen. Natuurlijk wordt deze handelwijze wetenschappelijk gestaafd met de gebruikelijke teksten over de positie van het oor in tijd en ruimte, occulte diagrammen en citaten van onder andere E.M.Cioran. Wie bijvoorbeeld Teste Tones (1998) te toegankelijk vond, mag heel voorzichtig de oren spitsen.
Met de lp Litia zet de Hamburger Elektroniker Asmus Tietchens (zie Gonzo 65) in 1983 een contractueel punt achter zijn kosmische experimenten op Sky Records. Tietchens heeft op dat moment de buik vol van synthesizers en ritmeboxen en zal (via een industrieel zijstapje) nadien resoluut voor het concrete experiment kiezen. Zowel de critici als de maker beschouwen Litia (om zeer uiteenlopende redenen) als een grap. Maar dat neemt niet weg dat een sterke track als Zeebrügge dankbaar onthaald zal worden door fans van minimale elektronica of liefhebbers van de ritmische experimenten van Cluster. Tietchens concentreert zich een laatste maal op het instituut Korg en produceert opgewekte, repetitieve, maar ondansbare (tenzij je graag op dadaïstische wijze met de broek rond de enkels rondhuppelt, het hoofd in een kachelpijp gehuld) elektronische muziek. Experimentalisten zullen je vertellen dat Tietchens op Litia niet ver genoeg gaat, terwijl de Deutsche Kosmische Schüle eeuwig schande spreekt over dit Folterwerkzeug. Wij zijn er echter dol op! Verzamelaars noteren de gelimiteerde oplage en een resem bonustracks (waaronder de onvindbare 10inch Rattenheu), die van deze cd heruitgave een essentiële aankoop maken.