Jeffrey Witscher legt zich sinds een jaar of vijf toe op het maken van experimentele elektronica en drones, onder namen als Impregnable, Marble Sky en Secret Abuse. Als Rene Hell maakt hij muziek met louter analoge synthesizers, waarmee hij zowel naar kosmische musik, als naar de begindagen van de industrial verwijst. Na een reeks cassettes is er nu ‘Porcelain Opera’, het eerste complete album op Type Records (dat zich steeds meer lijkt te verwijderen van hun oorspronkelijke voorkeur voor ambient drones en modern klassiek). De formule is de hele plaat lang voor het grootste deel dezelfde: minimale synthesizers die door pulserende arpeggio’s dwalen, terwijl halve melodieën en flarden van stemmen langs vliegen. De toon is afwisselend dromerig en donker. De eerste nummers doen denken aan de elektronica met beperkte middelen van The Human League toen ze nog The Future heetten, en aan Cabaret Voltaire of ’20 Jazz Funk Greats’. Andere nummers brengen Monoton in herinnering. In het midden maakt de plaat een uitstap naar ambient, maar verder draait het om dezelfde thema’s. Hoewel ‘Porcelain Opera’ maar net iets langer dan een half uur duurt, weet hij niet tot het einde toe interessant te blijven. Het gebrek aan ontwikkeling wreekt zich en de meeste nummers meanderen voort zonder dat ze ergens heen gaan. De plaat moet het vooral van het analoge geluid hebben, en hoewel zeker mooi, is dat alleen niet opzienbarend genoeg om te blijven boeien. Emeralds‘ recente platen slagen daar bijvoorbeeld veel beter in. Mocht je desondanks aanschaf overwegen, weet dan dat je, net als bij de recente Yellow Swans-release op Type, ook in dit geval bij de vinyl-versie een extra cd krijgt met nog negen nummers.