Popcorn From The Grave is reeds het derde album voor het Brusselse Keiki. We kregen een voorsmaakje van deze plaat via de split met Bee And Flower op hetzelfde label eerder dit jaar. De twee nummers die toen te horen waren, beloofden veel goeds voor de komende cd. Geen idee of zangeres Dominique van Kapellen-Waldock en gitarist Raphaël Rastelli toen hun beste kruit al verschoten hadden. In elk geval hebben we toch ergens een beetje twijfels over deze plaat. Dat ligt niet aan de teksten, absoluut niet. Die zijn lekker vreemd, soms onnavolgbaar of complex, soms absurd en handelend over de gekste onderwerpen. Pies & Popcorn bijvoorbeeld gaat over gerechten met de naam van grote popsterren die reeds lang zijn overleden, maar die toch nog als zoete broodjes verkopen, al dan niet met lijklucht. We hebben soms wat moeite met de minimalistische, amateuristisch aandoende muziek die net te veel doet terugdenken aan al die bandjes die begin jaren 1980 een groepje begonnen zonder een instrument te kunnen bespelen, of slechts een beetje. Op zich is daar natuurlijk niets mis mee, maar onderhand, een derde plaat zijnde, mocht het toch iets meer zijn. En die drummachine blijft irritant, zielloos en weinig variërend. Hier en daar duiken wat baslijntjes of vreemde geluiden op, maar dat is nog steeds onvoldoende. Toch heeft deze plaat wel iets, iets moeilijk te vatten, dat ons blijft intrigeren, ondanks alles. Toegegeven, als Eugene Robinson van Oxbow zijn bijdrage levert aan het nummer The Killing Cure zijn we vooringenomen en bereid tot meer inspanningen dan bij andere platen. Enablers‘ Pete Simonelli duikt ook weer op, in het nummer Full Body Wolf, dat eerder op de split verscheen. Na de deadline proberen we de cd nog een paar keer, misschien valt de cent dan wel.