Ironie van het lot. Met veel toeters en bellen lanceert Warp Records zijn nieuwe protégé Hudson Mohawke. De tweeëntwintigjarige inwoner van Glasgow (zie ook Rustie, Wireblock en LuckyMe) wordt nu al de ontdekking van 2009 genoemd, met The Next Generation Beat Music. Tot zoveer niets nieuws onder de zon, de promoafdeling van een platenfirma heeft immers altijd de opdracht om enthousiast de nieuwste waar aan te prijzen. De ironie ligt er vooral in dat Warp geen promo-exemplaren de wereld instuurt maar alles digital op de markt gooit. En laten wie uw dienaar kent, weet wat volgt we nu net onkundig zijn in het downloaden en versassen van digitaal voer. Het klinkt aardig (Prefuse73 heeft een zitje in de psychiatrie), maar als Hudson Mohawke echt de revelatie van 2009, dan waren meer inspanningen op zijn minst gerechtvaardigd. Schril is het contrast met Cupp Cave, de negende release op het beloftevolle Belgische Thin Consolation (ook Amute vond er onderdak). Vakkundig verpakt in een uit de kuiten gewassen fluorescerend kartonnen hoesje, trok het kleinood onze aandacht. Gelukkig is niet alleen de verpakking excellent, ook de uptempo stuiterende hiphopbeats zijn van een zeldzaam niveau. Cupp Cave ofte François Boulanger trok enkele jaren terug met het kleinood The Heartspray al onze aandacht. Toen was beloftevol het etiket dat hem het best paste, voor Garbage Pail Beats trekken we alle registers open. Grand Cru, de beste Belgische plaat sinds lang.