“All the way from 1981, motherfuckers!’’ roept Truus de Groot als de laatste beats van ‘Big Man’ geklonken hebben en even later zet ze met haar band als toegift het nummer ‘Things’ in. Allebei afkomstig van ‘Februari-April ‘81’, dat ze in dat jaar maakte met haar band Plus Instruments. Zoals een groot deel van het repertoire dat het optreden vult.
Drummer David Linton en gitarist Lee Ranaldo die destijds op het album speelden zijn er deze avond in het Rotterdamse Worm niet bij. Maar ook Kathy Ziegler aan het elektronische dashboard en op bas en Rats on Rafts-drummer Matthijs Burgler weten samen met De Groot precies de goede sfeer neer te leggen.
De reden voor het concert is de expositie van foto’s die Truus de Groot in de jaren tachtig in New York maakte en die deze avond geopend wordt in de aan Worm gelieerde S/ash Gallery. En tegelijk de presentatie van het boekje GRIT. waarin de foto’s gepubliceerd zijn en dus ook een soort catalogus bij de tentoonstelling is. En tenslotte is het album in kwestie onlangs ook weer op vinyl heruitgegeven.
Staccato
Net als ruim veertig jaar geleden zijn het ook nu weer de monotone, dreunende ritmes waarover Truus, tweeënzestig inmiddels, haar teksten zingt. Vaak herhaalde korte zingen of staccato woordenreeksen. Een formule die tegen alle bekende formules schopt. ‘Oh baby, baby,’ zingt ze en als ze er dan ook nog wat ritmische gilletjes bij slaakt begint het zowaar wat op Alan Vega en diens Suicide te lijken.
Plus Instruments nu klinkt heel erg als Plus Instruments veertig jaar geleden. En als het toen tijdloos was dan is het dat nu nog steeds. Misschien nog wel ‘beter tijdloos’, omdat het met de huidige geluidsapparatuur allemaal meer gearticuleerd klinkt, zonder dat het ‘gladder’ wordt. Misschien niet meer ‘shockerend’, wat het destijds voor sommigen was, maar nog altijd radicaal. En ontzettend ‘Newyorks’. Ook ‘Vom Ertrunkenen Mädchen’ – de Brecht/Weill-klassieker en het in recensies meest aangehaalde nummer van ‘Februari-April ‘81’ – komt voorbij in een contrasterend arrangement met een opbeurende beat. En vooral die schaamteloze ‘niet zoals het hoort’-uitstraling die voor een permanente verwarring zorgt terwijl de muziek toch genadeloos dansbaar is.
Alternatieve ‘dance’ van het soort dat nooit de trendy clubs bereikte. Daarvoor zat de tong net iets teveel in de wang en werden de muzikale teugels teveel losgelaten.
Levensonderhoud
“Dat ik altijd ver bij de reguliere popbusiness vandaan ben gebleven was niet echt een bewuste keuze,’’ blikt De Groot de middag voor het concert terug op de tijd dat ze in New York het album opnam. “Ik deed gewoon alleen wat ik zelf wilde. In die New Yorkse tijd hebben we ook wel geprobeerd om opnamen bij een major label te slijten. Maar dan was het al meteen: Zou je niet liever dit… en kun je ook niet dat… Daar hield het voor mij al meteen op. Ik heb ook nooit het idee gehad dat ik mijn levensonderhoud uit de muziek zou halen. Ja heel in het begin in Nederland misschien heel even, maar niet in New York. Daar heeft iedere muzikant een baan ernaast. Zo leef je daar.’’
Gezien: Truus de Groot / Plus Instruments, do 3 november 2022, Worm Rotterdam
Meer info
In Gonzo (circus) #173 een uitgebreid interview met Truus de Groot over ‘Februari-April ‘81’ en haar tijd in New York.
De tentoonstelling GRIT. Is nog t/m zo 20 nov te zien in de S/ash Gallery @ Worm
Het fotoboek GRIT. is verschenen bij SAGO Press.
Zondag 13 november verzorgt Truus de Groot van 15:00 – 17:00 uur een Live radio show op Radio Worm @Wunderbar
Woensdag 16 november een ‘Truus-filmavond’ met onder meer super-8 films die Truus de Groot in de de jaren ’80 in New York maakt.
Tickets & meer info: www.worm.org.