Onder het motto van support your local scene krijg ik dit werk van een Schotse collega in mijn handen gedrukt. De albumtitel doet een puntig politiek georiënteerde thematiek vermoeden, hopelijk verpakt in een al even scherp geluidsexperiment. Daar zijn we bij de Gonzo (circus) dol op. Helaas, textueel steekt het maar weinig en de muziekale omlijsting staat ook niet dicht bij experimentele vernieuwing. Het klinkt allemaal net zo braaf als de gelijknamige jongensboekenserie die al sinds de jaren 1920 wordt uitgegeven. The Housemartins is een directe referentie bij het horen van de identieke zangprestatie en dito up-tempo ritmes die consequent blijven terugkeren. Dat er nummers uit 1989 (!) zijn toegevoegd, toont de standvastigheid van deze akoesto-rockers. Opmerkelijk wordt het pas wanneer de nummers tegen folk aanschurken en er een heerlijk vibrerend viooltje de boel opjaagt. Jammer dat dit maar enkele keren het geval is. Alles zeer professioneel uitgevoerd en opgenomen, niet buiten de lijntjes, kan zeer zeker op Radio 1 gespeeld worden. Verwacht dus maximale tekstboekpop op zn best.