Italiaanse postrockers met voorkeur voor mysterie coveren Britse IDM-grondleggers. Eenvoudige etikettering is echter niet aan Larsen besteed. Samen met Tasaday, Jennifer Gentle of My Cat Is An Alien maakt de groep deel uit van een stilaan opvallende opstoot aan jong Italiaans talent. Na jarenlang sleutelen in zelfgekozen isolement zorgden Rêver, hun doortocht op Young God, en de onvoorwaardelijke steun van labelbaas Michael Gira twee jaar terug voor de eerste rimpels op de vijver. Na het vertrek van hun bassiste zat men even met de handen in het haar. Die instrumentale reductie heeft Larsen terug op zichzelf geworpen en met succes. Autechre bleef in de hoofden spoken en werd het aanknopingspunt voor nieuwe composities. Verdwenen zijn de vocalen. Verdwenen zijn ook de meest aperte Sonic Youth-referenties die op voorgaand werk, en met name in het knappe haakwerk van gitaren, aanwezig waren. Hun vierde album is rustiger, gelijkmatiger ook: langoureuze, delicate droomrock gefilterd door de pastorale elektronica van de eerste albums van het Sheffield-duo. Dynamiek verhuist naar details, zangerige drones en de knapste aanwending van accordeon sinds Henry Threadgill maken ons bijzonder nieuwsgierig naar een levende vertoning.