Als een gewone sterveling een stuk chocolade uit zijn wikkel haalt, en vervolgens een verroest drumstel uit de kelder verwijdert, is de kans op geluidspollutie eerder beperkt. Bij microcomponisten als Behrens en Heyduck resulteert dergelijk gedrag onvermijdelijk in een dubbele cd en een concertreeks. De plastieken cd bevat vier composities, goed voor een dik halfuur gemanipuleerd geritsel en gekraak van plastiekzakken, snoepwikkels en medicatieverpakkingen. De (relatief) gestructureerde stukken overtuigen ons het meest omdat het plastiek het gezelschap krijgt van een basisgebrom dat het za(a)kje bij elkaar houdt. Het metalen uurtje op disc 2 is lonender dankzij een rijker klankenpallet van drones en gepijnigd concreet roest. In het resonerende staal ontwaren we zelfs gelijkenissen met rituele gongs. Deze ambitieuze poging om maximaal geluid te halen uit minimale bronnen zal in een goed oor vallen bij liefhebbers van Aube of Kapotte Muziek.