Kunstenaar en installatiebouwer Steven Vinkenoog maakt mechanische tuigen die gitaren kunnen bespelen. Zo worden platenspelers uitgerust met een extra arm of worden papierstroken tegen de snaren geblazen. Er zijn raakpunten met Otomo Yoshihide en de inbreng van een racebaan met elektrische autootjes doet dan weer denken aan de installaties van Staalplaat Soundsystem zie (Gonzo 61). Op ‘Station#1’ alias ‘Plain’ (kies zelf de titel die je het best bevalt) is Vinkenoog in de weer met een ebow, een gitaar en drie loopstations. Het geheel wordt live ingespeeld, wat resulteert in een eenvoudig palet van drones, minimalistische tonen en enkele nevengeluiden. Vinkenoog adviseert ons om tijdens de beluistering de afwas te doen, maar zijn muziek blijkt nefast voor ons schuimtapijt. De titelloze cd met de verzamelde installaties valt ons beter in de smaak. We maken kennis met een arsenaal aan verbouwde gebruiksvoorwerpen, met als gezamenlijk kenmerk dat ze in hun gemuteerde versie gitaar kunnen spelen: platendraaiers (The Turntable Orchestra), boomboxen, ventilatoren (‘My Biggest Fan’) en een speelgoedracebaan. De uitzondering op de regel is een piano die bespeeld wordt door tegen de snaren te pingpongen. Het geproduceerde geluid is natuurlijk slechts één onderdeel van het Werk van Vinkenoog: op dvd zou dit alles veel beter tot zijn recht komen, maar de ultieme Vinkenoog-ervaring is uiteraard gewoon ter plaatse gaan kijken.