Places Like This

In 2005 hebben wij een paar zeer plezierige uurtjes beleefd met ‘In Case We Die’. Springerige, limoenfrisse lentemuziek was het, vol wonderlijke popmelodieën die zich niet al te veel aantrokken van gangbare ideeën over arrangementen: de vocalen barstten van de frisse gekte, de ritmes stuiterden alle kanten uit en de geschifte synths kwamen aangerold alsof er ter hoogte van Australië subsidies uitgedeeld werden voor, euhm, geschifte synths. Architecture In Helsinki zijn sinds ‘In Case We Die’ uitgewaaierd over de hele wereld. Belangrijkste songleverancier Cameron Bird belandde in een Puertoricaans ghetto in New York en dat heeft ‘m – naast behoorlijk wat stress, aldus de bio – ook een aantal muzikale ideetjes opgeleverd. Hier en daar duikt er inderdaad een reggaeton-ritme op en de steeldrums zijn wat meer naar de voorgrond gemixt. Nog steeds volgens de bio was het in Birds New Yorkse appartement 40 graden celsius en meer toen hij deze plaat componeerde. En inderdaad: het frisse van ‘In Case We Die’ horen we nergens terug. De groove, die vroeger zo heerlijk los was, is nu zo strak en vastgebetonneerd dat we sterke vermoedens hebben dat er stevig met steekpenningen geschoven is vanuit de vastgoedsector. Helemààl fout gaat het in ‘Hold Music’: alsof Fred Schneider zijn volledige B52’s vanonder de zoden heeft gehaald met als enige doel een B52’s-pastiche af te leveren. Mission accomplished, Fred. Mocht dit een debuut zijn, zou dit zeer waarschijnlijk een behoorlijk positieve recensie zijn – we schrikken een beetje van ons eigen oordeel – maar ze hebben met de vorige plaat natuurlijk zélf de lat zo hoog gelegd. Hier en daar voelen we overigens wel nog een glimp van de opwinding die ons twee jaar geleden overviel. In het fijn-brallerige ‘Heart It Races’, bijvoorbeeld. Het punky ‘Like It Or Not’ en het ontspannen niemendalletje ‘Lazy (lazy)’, gaan er ook nog wel door, als soundtrack voor een verzopen zomerbarbeque. Maar zelfs die zeldzame hoogtepuntjes blijven nummers die we ons van de vorige plaat niet zouden herinnerd hebben. Terug dat repetitiehok in, dames en heren Architecture, en kom niet naar buiten zonder een plaat waar wij wél vrolijk van worden.

tekst:
Stijn Buyst
beeld:
ArchitectureInHels_PlacesLikeThis
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!