De meest recente releases van Relapse zijn een beetje een allegaartje. Tau Cross zoekt het in een ver verleden, toen punk en heavy metal nog enige verwantschap met elkaar hadden. Expulsion zoekt het extreem en gaat richting grindcore terwijl Ex Eye een soort atypische, experimentele progdoom brengt. Of hoe het niet altijd alleen maar moet raggen, zoiets. We beginnen met Tau Cross, dat in 2015 zijn gelijknamige debuut mocht uitbrengen op Relapse. Debuteren deden de leden van het sextet echter geenszins. De groep is opgebouwd rond Rob Miller, smid en voormalig frontman van Amebix. Voivod-drummer Michel ‘Away’ Langevin is ook nog van de partij en de band bestaat voorts uit leden van Misery en War///Plague. Opener ‘Raising Golem’ vat het geluid van Tau Cross wel een beetje samen. Motörhead, Thin Lizzy en AC/DC mogen op één hoop met Killing Joke, Bauhaus en The Sisters Of Mercy, met uiteraard ook invloeden van hun eigen vroegere bands. En hoe vreemd de combinatie ook moge klinken op papier, het blijkt wel te werken op ‘Pillar Of Fire’. Niet alle nummers zijn even geslaagd, soms wordt het een beetje een trucje, maar over de hele lijn genomen is dit een meer dan behoorlijk album dat nostalgisch terugkijkt op tijden waarin bijvoorbeeld Lemmy een duet deed met Wendy O Williams (Plasmatics). Het kwartet Expulsion is het nieuwe speeltje van Matt Olivo, die grindcoregeschiedenis schreef met zijn band Repulsion. Matt Harvey is zijn belangrijkse kompaan, zijnde ook nog lid van Exhumed en Gruesome. Omdat de grinders een echte band wilden zijn, vroegen ze nog twee andere veteranen om toe te treden, zijnde bassist Menno Verbaten (Lightning Swords of Death) en drummer Danny Walker (Intronaut, Exhumed, Phobia). Zeven korte oldskool grindnummers zijn het resultaat, dat niets aan het genre toevoegen maar wel ver boven het maaiveld uit steken. Met een dergelijke bandsamenstelling hadden we ook niets anders verwacht. Ex Eye is zowat de vreemde eend in de bijt. De band werd opgericht door saxofonist Colin Stetson in 2016 en die lijfde daarvoor drummer Greg Fox (Liturgy), synthesizerwizard Shahzad Ismaily (Secret Chief 3, Ceramic Dog) en gitarist Toby Summerfield (platen op gerenommeerde labels als Tzadik, Pravda, Cuneiform) in. Technisch zeer onderlegde muzikanten allemaal, die wel houden van een stevige portie complexiteit in hun muziek. Vier lange stukken staan er op deze plaat, die zeker geen spek voor iedere (Relapse-)bek zijn. Daarvoor zit het allemaal een beetje te volgestouwd met het ene kunstje na het andere, waardoor het allemaal balanceert op het randje van totale chaos. Wat ons betreft zit er net een tikje teveel prog en navelstaarderij in om ons te blijven boeien, al schijnt de band vooral live een hypnotiserend effect te hebben. Och ja, het mag al eens een beetje moeilijker en ontoegankelijker klinken.