Traag glijden de geluidslandschappen van Opitope op Physis voorbij. Tomoyoshi Date en Chihei Hatakeyama zetten de luisteraar in een bootje en gezamenlijk drijven ze langs lang aangehouden, lichte, hoge tonen. Tegen de drones klinken field recordings, willekeurige elektronische geluidjes en hier en daar een bedachtzaam bespeelde gitaar of piano. Vier lange nummers bevat de Physis, tussen de acht en ruime dertien minuten, die volgens het duo moeten worden gezien als fantastische verhalen. Thema is de steeds herstellend kracht van de natuur en de natuur duikt regelmatig op in de vorm van opnamen van kabbelend water, tjilpende vogels of het geruis van de wind. In Warmth of Winter Woods wordt het getjilp en getinkel van de natuur feilloos verweven met een minimaal pianospel (dat in complete lijnen lijkt te echoën), achteruit schietende elektronische geluiden en gerammel van wat gevonden voorwerpen zouden kunnen zijn. Wat Opitope allemaal gebruikt en wat akoestisch dan wel elektronisch is, blijft in het midden. Light Blue Mist and Ripple heeft lange aanhoudende tonen en in tweede instantie een ijle melodie als basis voor geritsel en gedruppel van klankjes, bellen, field recordings van de natuur en enig galmend gitaarspel vanaf een verre oever. De andere twee composities zijn vergelijkbare weefsels. Zo is Physis een consistente plaat, over het algemeen erg vol van geluiden, maar met toch een kalme en lichte toon. Soms in klanken en sfeer niet heel verrassend en op de rand van te zoetjes – vergelijkbaar enigszins met een ander project van Date, Illuha – maar tegelijkertijd ontegenzeggelijk vakkundig en aangenaam.