Binnen de eerste vijf minuten dat ik naar ‘Perch Patchwork’ van Maps & Atlases zat te luisteren moest ik al aan zowel TV On The Radio als aan Fine Young Cannibals denken. Dat zat ‘m natuurlijk vooral in het prachtige, dwarse stemgeluid van Dave Davison, maar toch. Over het muzikale stempeltje moest ik nog wat peinzen – hoekige indiepop, een beetje Modest Mouse? – waarna Wikipedia me vertelde dat ik toch echt naar mathcore zat te luisteren. Inderdaad zijn de vreemde maatsoorten en de berekende compositiewendingen van mathcore nog terug te vinden in ‘Perch Patchwork’, maar Maps & Atlases is vooralsnog één van de weinige bands die met deze technieken prachtige, toegankelijke popliedjes heeft weten te schrijven. Maar wie er gewoon Paul Simon of Vampire Weekend in wil horen, mag dat natuurlijk ook. Het moge duidelijk zijn: ‘Perch Patchwork’ is een wonderlijke, levendige plaat die je brein alle kanten uit doet schieten en waar je niet snel op uitgeassocieerd bent, en tòch is het ook een vreugdevolle popplaat vol met hits voor de dansvloer van uw favoriete indiekroeg. Een fraaie prestatie!