Leen Huet is een Vlaamse historica, en dat merk je aan de proza die ze schrijft. Ook in ‘Penwortel’ draait eigenlijk alles om de geschiedenis, in dit geval die van de familiegeschiedenis. Wanneer hoofdpersonage Lise Stevin op haar eentje het huis van haar overleden moeder moet leegmaken, ontdekt ze een bundel liefdesbrieven die haar erg fascineren. Ze blijken geschreven door haar overgrootvader, waarna ze als een historica – mijmert over de tijd toen. Stevin gaat op onderzoek en vraagt zich luidop waarom haar voorouders bijvoorbeeld van Wallonië naar het noorden van België verhuisd zijn. ‘Penwortel’ intrigeert, maar is misschien net te kort om echt te overtuigen. Huet lijkt met dit kortverhaal vooral aanzet te geven tot een langere roman, iets wat ze tijdens de boekvoorstelling ook aangaf. Of die roman er ook daadwerkelijk komt, weten we niet, maar ‘Penwortel’ doet iets mooi vermoeden.