Het succes van James Blake bewijst misschien wel dat er langzaam meer behoefte ontstaat aan genre-overstijgers. Even geen purisme meer, misschien wel gevoed vanuit de armoede binnen de verschillende stijlen die een paar jaar terug nog zo fris waren en waar nu langzaam de stank van bederf vanaf komt. Tijd voor een nieuwe Tricky dus. De Brit Ghostpoet heeft er de stem en de flow voor. Donker en rustig rapt hij op ‘Peanut Butter Blues & Melancholy Jam’ over zelfgeproduceerde beats die ergens tussen underground hiphop, grime en dubstep vallen. Muziek die niet altijd makkelijk onder de rap past. En dat is een zegen. ‘Peanut Butter Blues & Melancholy Jam’ wringt af en toe lekker. Geen hapklare brokken, maar gruizige muziek van een duidelijk breed georiënteerde muzikant. Dit is een sterk, verrassend en fijn album, maar geen overdonderend debuut. Ghostpoet zet nog geen duidelijke stempel, hij toont vooral waartoe hij in staat is. En dat is veel. Dit is hopelijk de opmaat, het eerste geluid van een toekomstige grote naam. Veelbelovend.